Надзея САЛЕЙКА, г. Слонім

СЛОВА БОГА

Многа слоў было спрадвеку,

Многа знікла, адышло,

Але стала Чалавекам

Усяго, браток, адно.

 

Не асілак і не волат,

А нябёсаў Валадар,

Па зямлі хадзіла Слова,

Грэх знішчала, як пажар.

 

Сонца праўды засвяціла,

Каб жыццё да ўсіх прыйшло.

І зямля свой час лічыла

Не з нуля, а ад Яго.

 

Хто – направа, хто – налева,

На чужога і свайго…

Сярод нас паўстала Дрэва

Ўкрыжавання – ад Яго.

 

Ад Яго – пустой магіла

Сочыць цемраю байніц,

Ад Яго сыходзіць сіла,

Што і цемру ложыць ніц.

 

І пачатак, і аснова,

Подых існага ўсяго –

Слова Бога, проста Слова!

Ці ты ведаеш Яго?

 

НЕ ВЕРУ

Не веру, што ты не крылаты,

Не веру, што ты не святы.

Пакуль што не ў Божых палацах,

Аднак жа не менш дарагі.

 

Не веру, што можна забыцца,

Не веру, што можна згубіць, –

Хто здолеў святлом прычасціцца,

Той Богам прызначаны жыць.

 

Не веру, што лёсам разбіты,

Сярод аднадумцаў – чужы.

Не веру ў дарэмнасць малітвы,

Не веру ў магутнасць іржы.

 

Я крэмсаю болем паперу,

Яна загаворыць пасля.

Не веру, не веру, не веру,

Бо моцная вера мая.